KOMENTARZ AKTUALNY
KOMENTARZ AKTUALNY
Cały kraj żyje obecnie strajkiem nauczycieli. Nic dziwnego. Dotyczy on nieomal nas wszystkich. Przecież każdy z nas ma wśród swoich bliskich kogoś pobierającego nauki, a będącego jeszcze przed maturą. Dzieci, wnuki, lub bliżsi albo dalsi krewni. Wiadomo było zawsze, że szkolnictwo było traktowane bardziej lub mniej, ale zawsze po macoszemu. Przywykliśmy niejako do tego. W całym okresie po 1989r. nauczyciele protestowali w różnych formach w różnych odstępach czasu. Na ogół spotykały się te protesty z sympatią społeczeństwa, ale nigdy nie angażowały one głębiej emocjonalnie szerszych gremiów społecznych. Większe emocje wywoływały one jedynie w środowiskach związanych bardzo blisko z uczącymi. Często żądania nauczycieli o lepsze wynagrodzenia szły w parze z takimi samymi żądaniami stawianymi przez przedstawicieli innych zawodów. Nauczyciele jako grupa zawodowa z mniejszą siłą przebicia spychana była na margines i ich żądania jeśli były realizowane to zawsze na końcu i zawsze w formie mocno okrojonej. Każda władza wiedziała o tym, że pozornie jednolite środowisko jest w rzeczywistości mocno zróżnicowane i podzielone. Wiele czynników ma na to wpływ. Inaczej funkcjonuje świadomość nauczycielska na prowincji, gdzie nawet bardzo świadomy nauczyciel jest swoistym niewolnikiem uwstecznionej konfesyjnej mentalności, gdzie wolna myśl jest tłumiona jak tylko się da i gdzie słowo katechety jest słowem decydującym i gdzie znaleźć zatrudnienie w zawodzie jest trudno. Inaczej jest w większych ośrodkach miejskich, gdzie świadomość społeczeństwa jest wyższa, a na księdza zaczyna się pomału patrzeć nie jak na wyrocznię tylko z co raz większym krytycyzmem. W tym nauczycielskim tyglu bulgocze ciągle, a czasami zaczyna wrzeć. Tym razem zawrzało mocno. Spychani ze swoimi żądaniami na margines nauczyciele zmobilizowali się i pokazali po raz chyba pierwszy , że potrafią iść jednym szerokim frontem. Widząc od długiego czasu jak ta rozpasana władza rzuca pieniędzmi na wszystkie strony chcąc za wszelką cenę kupić sobie następną obłąkaną kadencję postawili warunki i chociaż nie uchylają się od dyskusji z władzą postanowili się nie cofać. Atakowani i fałszywie oskarżani w partyjnych ,tzw. państwowych mediach, zasypywani lawiną nienawiści w internecie przez wynajętych troli nie okazują słabości, a przecież musi im być bardzo ciężko. Nigdy środowisko nauczycielskie nie stanęło przed takim przeciwnikiem. Jest to przeciwnik przewrotny, wyćwiczony w kłamstwie i obłudzie i na dodatek mający wsparcie ambon. Mimo wszystko Z.N.P. wykazuje wielką determinację i chociaż podgryzany przez przybudówkę rządową pod postacią nauczycielskiej Solidarności udającej związek zawodowy twardo upomina się o godziwsze stawki i o godność upadlanych nauczycieli. Jak dotąd ta cyniczna i bezduszna władza postanowiła postawić na przetrzymanie, licząc na zmęczenie i podział wśród strajkujących. Wiedzą przecież, że za nieprzepracowane dni nie przysługuje wynagrodzenie, więc po odjęciu jeszcze tych pieniędzy od głodowych pensji, nauczyciele zostaną całkiem goli. Ta sytuacja dotyka szczególnie tych, gdzie uczącymi są małżeństwa. Takich ludzi jest sporo. Cieszy zatem akcja społeczna mająca na celu wesprzeć materialnie najbardziej potrzebujących spośród strajkujących. Warto jest wesprzeć ten fundusz chociażby niewielkim datkiem. Ważna jest nie tyle wielkość datków co ich powszechność. Jeśli będzie nas dużo wspierających, to nie tylko kwota wsparcia będzie rosła ale to co najważniejsze wzrośnie determinacja strajkujących, gdyż będą widzieli wsparcie moralne społeczeństwa, a ta zakłamana władza ciągle mówi o użyciu dzieci jako zakładników i inne dęte farmazony. Poczucie więzi ze społeczeństwem doda im sił, a ponadto ta władza bardzo boi się zjednoczenia obywateli wokół jakiejś jednoczącej nas sprawy. Wygrana nauczycieli to wygrana Polaków nad obłudą, pazernością zakłamaniem i obskurantyzmem. Wspierajmy zatem strajkujących wszelkimi dostępnymi metodami.
Bruno